ﻛﻮﺩﻙ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺯﺭﯾﻦ ﻣﻮﯼ ﺻﺒﺢ؛ ﺷﯿﺮ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺪ ﺯ ﭘﺴﺘﺎﻥ ﺳﺤﺮ ☼ ﺗﺎ ﻧﮕﯿﻦ ﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﺁﺭﺩ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ؛ ﻣﯿﻜﺸﺪ ﺍﺯ ﺳﯿﻨﻪ ﮔﻬﻮﺍﺭﻩ ﺳﺮ☼ ﺷﻌﻠﻪ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﻛﻤﺎﻥ‌ﺁﻓﺘﺎﺏ ؛ ﺩﺭ ﻏﺒﺎﺭ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ☼ ﻛﻮﺩﻙ ﺑﺎﺯﯼ ﭘﺮﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ؛ ﺩﻝ ﺑﺪﯾﻦ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ☼ ﺑﺎﻍ ﺭﺍ ﻏﻮﻏﺎﯼ ﮔﻨﺠﺸﻜﺎﻥ ﻣﺴﺖ؛ ﻧﺮﻡ ﻧﺮﻣﻚ ﺑﺮﻣﯽ ﺍﻧﮕﯿﺰﺩ ﺯ ﺧﻮﺍﺏ ☼ ﻧﺎﻟﺪ ﻣﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺐ ؛ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﺩ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻓﺘﺎﺏ ☼ ﻛﻮﺩﻙ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﻡ؛ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻻﻟﻪ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺭﻭﯼ ﺩﺷﺖ ☼ ﺟﻮﺟﮕﺎﻥ ﻛﺒﻚ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺭﻭﯼ ﻛﻮﻩ ؛ ﻛﻮﺩﻙﻣﻦﻟﺨﺘﻪﺍﯼﺧﻮﻥﺭﻭﯼ ﺗﺸﺖ ☼ ﺑﺎﺩ ﻋﻄﺮ ﻏﻢ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ؛ ﻣﺮﻍ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﻥ ﺷﻨﯿﺪ ﻭ ﭘﺮ ﮔﺮﻓﺖ☼ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﻛﻮﻩ ﻭ ﺑﺎﻍ ﻭ ﺩﺷﺖ ﺭﺍ؛ ﻧﻌﺮﻩ ﻧﺎﻗﻮﺱ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﮔﺮﻓﺖ ☼ ﺭﻭﺡ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮ ﺑﻬﺎﺭ؛ ﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﺷﻚ ﺣﺴﺮﺕ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩ☼ ﺭﻭﺡ ﺍﻭ ﭼﻮﻥ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼ ﻣﺤﺎﻝ؛ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﻝ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻛﺮﺩ(فریدون مشیری)

نظرات شما عزیزان: